برخی افزودنی های شیمیایی بتن در استاندارد ۲۹۳۰ ایران دارای مشخصات فنی استاندارد است. در این استانداد اجازه داده شده است بصورت محدود برای برخی از افزودنی های شیمیایی با کاهش مقاومت در مقایسه با مخلوط شاهد ( کنترل ) رو برو باشیم . در این رابطه نظر شما را به جدول زیر جلب می کنم .اما باید در نظر داشت اجازه برای کاهش مقاومت در مشخصات استاندارد، الزاما” به معنای پائین آمدن مقاومت بتن با محصولات موجود نخواهد بود.
حداقل مقاومت در مقایسه با مخلوط شاهد (درصد)
بنابراین در ۸ مورد از ۱۳ مورد اجازه کاهش مقاومت وجود دارد.
بدیهی است در استفاده از روان کننده ای که برای کاهش نسبت آب به سیمان یا کاهش مصرف سیمان بکار می رود با افزایش مقاومت روبرو می شویم بویژه در طرحهای اختلاط آزمایشگاهی و کارگاهی، تاثیر این مواد چشمگیر است.
هم چنین می توان گفت که با مصرف دوده سلیسی یا برخی مواد معدنی پودری به شرط اینکه با کاهش نسبت آب به سیمان روبرو نشویم می توان مقاومت های دراز مدت وبی را بدست آورد و در مورد دوده سیلیسی مقاومت های کوتاه مدت ۷ و میان مدت ۲۸ روزه نیز با افزایش همراه است. ضمنا” باید اذعان کرد که هدف از مصرف افزودنی ها همواره افزایش مقاومت نیست بلکه خواص دیگری مانند دوام و نفوذ ناپذیری و یا امکان پذیری یک سازه مطرح است که بدون این مواد، دستیابی به این خواسته ها میسر نمی گردد.
در استاندارد EN934، مشخصات افزودنی ها همان مشخصات استاندارد ۲۹۳۰ ایران است. استاندارد ASTM C494 هفت نوع افزودنی شیمیایی را مطرح کرده است که برای یک نوع آن کاهش مقاومت تا ۹۰ درصد را منظور نموده است (کندگیر کننده). هم چنین برای زود سخت کننده ها مقاومت ۶ ماهه و ۱ ساله تا ۹۰ درصد مجاز دانسته است. در ASTM C1017 برای فوق روان کننده ( با نسبت آب به سیمان برابر) از نوع خنثی و دیرگیر، کاهش مقاومت ۳ روزه تا یکساله را تا ۹۰ درصد مجاز دانسته است. هم چنین در ASTM C260 برای مواد حباب زا مقاومت ۳، ۷ و ۲۸ روزه می تواند ۹۰ درصد مخلوط شاهد باشد.